Dimitrij Sergejevič Mereškovski
Rođen je 14. avgusta 1865. u Sankt Petersburgu, u Rusiji (2. avgusta 1865. po Julijanskom kalendaru koji je tada bio u upotrebi u Rusiji). Preminuo je 9. decembra 1941. u Parizu, u Francuskoj (26. novembra 1941. po Julijanskom kalendaru). Sahranjen je u Parizu, na groblju Sent-Ženevjev-de-Boa.
Mereškovski potiče iz porodice dvorskog službenika iz Sankt Petersburga, od 1884. do 1889. je studirao istoriju i filologiju na sanktpetersburškom Univerzitetu, gde je diplomirao s radom o Montenju.
Bio je ruski pisac, pesnik, verski mislilac i književni kritičar.
Prvobitna figura Srebrnog doba ruske poezije, smatra se suosnivačem simbolizma (simbolističkog pokreta). Mereškovski sa svojom ženom, pesnikinjom Zinaidom Hipius, dva puta je prisiljen na političku izgnanstvo. Tokom drugog izgnanstva (1918—1941) nastavio je objavljivanje romana i stekao priznanje kao kritičar Sovjetskog Saveza. Poznat je i kao autor filozofsko-istorijskih romana koji su kombinovani sa vatrenim idealizmom i književnim inovacijama. Mereškovski je devet puta nominovan za Nobelovu nagradu za književnost koju umalo nije dobio 1933.
